ಕತ್ತಲೆಗೆ ದೂಡಿತು ಬೆಳಕಿನ ಹಬ್ಬ

ಹಬ್ಬಗಳೆಂದರೆ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಸಂಭ್ರಮ; ಅದರಲ್ಲೂ ದೀಪಾವಳಿ ಬಂತೆಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಸಡಗರ ಹೇಳತೀರದು. ಅಮ್ಮ ತಯಾರಿಸುವ ರುಚಿಕರ ಬಿಸಿ-ಬಿಸಿ ಕಜ್ಜಾಯದ ಸವಿ ಒಂದೆಡೆಯಾದರೆ, ಅಪ್ಪ ತಂದ ಪಟಾಕಿಗಳ ಅಬ್ಬರ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ; ಹೊಟ್ಟೆಗೂ ಆನಂದ, ಮನಸ್ಸಿಗೂ ಉಲ್ಲಾಸ. ಹಬ್ಬವೆಂದರೆ ಇದಲ್ಲವೇ..!

ಪಟಾಕಿಗಳು ಹಿರಿಯರು-ಕಿರಿಯರು ಎಂಬ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಸಂತಸ-ಹರುಷ ತರುವಂಥವು. ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿಸುವುದರಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವ Sulphur dioxide ಅನಿಲವು ವರ್ಷದ ಈ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿರುವ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗಗಳನ್ನು ಹರಡಬಹುದಾದ ಸೊಳ್ಳೆಗಳಂಥಹ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಕೀಟಗಳನ್ನು ನಾಶಪದಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದ ವಿಷಯ. ಆದರೆ, ಪ್ರಮಾಣ ಅಗತ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾದಲ್ಲಿ, Sulphur dioxide ಅನಿಲವು ಮಾನವರಾದ ನಮಗೂ ಅತ್ಯಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುತ್ತದೆ. ಸುದ್ದಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಈ ವರ್ಷ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ದೀಪಾವಳಿ ಪ್ರಯುಕ್ತದ ವಾಯು ಹಾಗೂ ಶಬ್ಧ ಮಾಲಿನ್ಯಗಳು ಕಳೆದ ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಎಂದು ಅಂಕಿ-ಅಂಶಗಳ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದವು. ಇದು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಸರಿಯೆನಿಸಿದರೂ ಸಹ, ಎಡೆಬಿಡದೆ ಸುರಿದ ಮಳೆಯಿಂದಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿಸುವವರ ಸಡಗರಕ್ಕೆ ಕಡಿವಾಣ ಬಿದ್ದಿದ್ದಂತೂ ಸತ್ಯ.

ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಈ ಪಟಾಕಿಗಳು ತಂದೊಡ್ಡುವ ಗಂಡಾಂತರಗಳು ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ. ಕಳೆದ ವಾರ ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿತದಿಂದ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಗಾಯಗಳಾಗಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಪಡೆದವರ ಸಂಖ್ಯೆ 40 ಎಂದು ಮಿಂಟೋ ಕಣ್ಣಾಸ್ಪತ್ರೆ ಮೂಲಗಳು ತಿಳಿಸಿವೆ. ಅದರಲ್ಲೂ, ಮೂವರು ಪುಟ್ಟ ಬಾಲಕರ ಸ್ಥಿತಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿದ್ದು, ದೃಷ್ಟಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳೂ ಇವೆ ಎಂದು ವೈದ್ಯರು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ದುರಾದೃಷ್ಟವೆಂದರೆ, ಈ ಮೂರೂ ಬಾಲಕರ ದೃಷ್ಟಿ ಊನಗೊಳಿಸಿದ್ದು  ಇತರರು ಸಿಡಿಸಿದ ಪಟಾಕಿಗಳು. ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಪಟಾಕಿ ಸಿಡಿಸಿದರೂ ಸಹ, ಅವುಗಳಿಂದ ಆಗಬಹುದಾದ ಅನಾಹುತಗಳು ಊಹಿಸಲಸಾಥ್ಯ. ಈ ಬಾಲಕರು ದೃಷ್ಟಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಬೃ.ಬೆಂ.ಮ.ಪಾ. ಮೇಯರ್ ನಿಧಿಯಿಂದ ತಲಾ 50 ಸಾವಿರ ರುಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಪರಿಹಾರ ಧನವಾಗಿ ನಿಡಲಾಗುವುದೆಂದು ಘೋಷಿಸಿದ್ದರೂ ಸಹ, ಅದು ಕಮರಿಹೋದ ಬಾಳಿನ ಬೆಳಕನ್ನು ಮತ್ತೆ ಬೆಳಗಿಸಲಾರದೆಂಬುದು ವಾಸ್ತವ.

ಪಟಾಕಿಗಳಿಂದ ಇಂಥಹ ಎಷ್ಟೋ ಅಮಾಯಕ ಜೀವಗಳು ತಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಕತ್ತಲೆಯನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುವಂತಾಗಿರುವುದು ದುಃಖದ ಸಂಗತಿ. ಬೆಳಕಿನ ಈ ಹಬ್ಬವು ಹಲವರ ಬದುಕನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಕತ್ತಲೆಗೆ ದೂಡಿರುವುದು ದುರಂತ. ದೀಪಾವಳಿ ಹಬ್ಬಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಪಟಾಕಿಗಳು ಅನಿವಾರ್ಯವೇ? ದೃಷ್ಟಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡವರ ಬಾಳಿನ ಶೋಕಕ್ಕೆ ಸಾಂತ್ವಾನ ಹೇಳುವವರ್ಯಾರು? ಕತ್ತಲಾವರಿಸಿದ ಬದುಕಿಗೆ ಬೆಳಕು ನೀಡುವವರ್ಯಾರು? ನಯನವಿಲ್ಲದೆ ಕಳೆಗುಂದಿದ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಗುವಿನ ರೇಖೆ ಮೂಡಿಸುವವರ್ಯಾರು?