ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಬರವಣಿಗೆ

ಹೌದು! ಕೊನೆಗೂ ನಾನು 24 ಗಂಟೆಗೂ ಮೀರಿದ ನನ್ನ ಮಾನಸಿಕ ತೊಳಲಾಟದಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಬರವಣಿಗೆಯೊಂದನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಲು ಸಜ್ಜಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ, ಏನು ಬರೆಯಬೇಕೆಂಬುದು ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ಈ ಹಿಂದೆ ಹಲವರ ಪ್ರಥಮ ಬರವಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಓದುವಾಗ ಅನಿಸುತಿತ್ತು - ಪ್ರಥಮವಾಗಿ ಬರೆಯುವಾಗ ಏಕೆ ಇವರು ಇಷ್ಟೊಂದು ಭಾವುಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ? ಉದ್ವೇಗಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದಾರೆ? ಇಂದು ನನಗೂ ಅದರ ಅನುಭವವಾಗಿ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕೆ.

ಯಾವ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಥಮವಾಗಿ ಬರೆಯಬೇಕೆಂಬ ನನ್ನ ಸತತ ಚಿಂತನೆ ವ್ಯರ್ಥವಾಯಿತಾದರೂ, ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಬರೆಯಬೇಕೆಂಬ ಬಯಕೆ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಷ್ಟ ಅದಮ್ಯವಾಗಿದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನನಗೇ ಅತ್ಯಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮೂಡಿಸುವ ಸಂಗತಿಯೇನೆಂದರೆ, ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ಅದೆಲ್ಲಿಂದ ಇಷ್ಟೊಂದು ಅಭಿಮಾನ ಹುಟ್ಟಿತು ನನ್ನಲ್ಲಿ?! ಮಾತೃಭಾಷೆ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ರಕ್ತಗತವಾಗಿರುತ್ತದೆನ್ನುವುದು ಇದಕ್ಕೇ ಇರಬೇಕು. ಒಂದು ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯ : 'ಎಲ್ಲಾದರು ಇರು, ಎಂತಾದರು ಇರು; ಎಂದೆಂದಿಗೂ ನೀ ಕನ್ನಡವಾಗಿರು' - ಕುವೆಂಪುರವರ ಈ ಮಾತುಗಳು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅತಿಯಾದ ಪ್ರಭಾವ ಬಿರಿರುವುದು. ಇದು ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಶಕ್ತಿಯೋ, ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯತೆಯೋ, ಅಥವಾ ಇವರಡೂ ಹೌದೋ, ತಿಳಿಯದು.

ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳನ್ನು ತಿರುವಿಹಾಕಿದರೆ, ಕಾಲ ಕಳೆದಂತೆಲ್ಲ ಮನುಷ್ಯ ವಿವೇಕಿಯಾಗಿ, ಪ್ರೌಢನಾಗಿ, ಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿ, ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲಾ ಜಟಿಲಗಳನ್ನು ಭೇದಿಸಿ ಉತ್ತರ ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ, ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ನಾನು ಬೆಳೆದಂತೆಲ್ಲ, ದಿನಗಳು ಕಳೆದಂತೆಲ್ಲ, ಋತುಮಾನಗಳು ಉರುಳಿದಂತೆಲ್ಲ, ಬುದ್ಧಿ ಬಲಿತಂತೆಲ್ಲ, ಜೀವನವೇ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಗೂಡಾಗಿ, ಒಳಹೊಕ್ಕಂತೆಲ್ಲ ಜಟಿಲವಾಗಿ, ದಿಕ್ಕೇ ತೋಚದಂತಾಗಿದೆ. ದಿನನಿತ್ಯದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಏಳುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಉತ್ತರವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೊರಟಂತೆಲ್ಲ, ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೇ ಮೂಡಿ, ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಬೆಸೆದುಕೊಂಡು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹವನ್ನು ಭೇದಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಮಾಡಿದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಕೇವಲ ದ್ವಂದ್ವಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ (ಅ)ವಿವೇಕ ಚಿಂತನೆಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಬರವಣಿಗೆಯೇ ನೀವು ಓದುವ ನನ್ನ ಕೊನೆಯ ಬರವಣಿಗೆಯಾಗುವ ಮೊದಲು, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಈ ಧರ್ಮಸಂಕಟದಿಂದ ಪಾರುಮಾಡುವುದೇ ಒಳಿತೆಂಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. 15 ನೇ ಅಗಸ್ಟ್, 1947 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದಾಗಲೂ ಸಹ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ ಭಾರತೀಯರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಗೆಲುವು ಕಂಡಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲವೇನೊ! ಈ ಗೆಲುವು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸದಾ ಹಸಿರಾಗಿರಲೆಂದು ಹಾರೈಸುವ..

- ಪ್ರಶಾಂತ.